Harman, Yavuz Bülent Bakiler

Cebeci İstasyonunda bir akşam üstüBir başka türlüydü bu insanlar,Sen bir başka türlüydün.Gözlerin yine öyle bir bilinmez renkteydi.Gözlerin gözlerimde erimekteydi.Bir mermer heykel gibi yanımda duruyordunBeni bırakma diyordun.Meyhane sarhoşları gibi sırılsıklamBir yalnızlık duyuyordukAğlıyordun... ağlıyordun...Yavuz Bülent Bâkiler, sözün ressamıdır.Sâbir Rüstemhanlı Yavuz Bülent Bâkilerin şiiri, zengin muhtevası olan bir yaşantı şiiridir. Ondan dile gelen bize has acı, sade, samimi gerçeklerdir. Onu okurken, biz Anadoluyu yeniden içimizde hissediyor, ona acıyor ve üzülüyoruz.