"DİN DUYGUSU, BİR ALLAH'A ÎMÂN VE İBÂDET DUYGUSU, İNSANLARDA SONRADAN HÂSIL OLMUŞ BİR DUYGU DEĞİLDİR. DİN DUYGUSU, İNSAN KALBİNİN, İNSAN ŞUURUNUN DERİNLİKLERİNDE MEVCUD VE İNSAN HİLKATİYLE YAŞITTIR. DİNDARLIK, İNSANIN YÜCE ALLAH'A FITRÎ BİR TEAHHÜDÜDÜR. BU GERÇEK, KUR'ÂN-I KERÎM'DE ŞÖYLE AÇIKLANMIŞTIR: ""HANİ, RABBİN, ÂDEMOĞULLARININ SIRTLARINDAN ZÜRRİYETLER-İNİ ÇIKARIP ONLARI KENDİLERİNE ŞÂHİD TUTMUŞTU DA (BEN, SİZİN RABBİNİZ DEĞİL MİYİM?) DEMİŞTİ. ONLAR DA (EVET! RABBİMİZSİN. ŞÂHİD OLDUK!) DEMİŞLERDİ. BU DA, KIYAMET GÜNÜ (BİZİM BUNDAN HABERİMİZ YOKTU, GAFLETTE İDİK!). VEYA (SANA, BUNDAN ÖNCE BABA VE ATALARIMIZ ŞERİK KOŞMUŞLARDI. BİZLER İSE, ONLARDAN SONRA GELEN ZÜRRİYETLERİZ. BÂTIL İŞ TUTANLARIN İŞLEDİKLERİ İLE BİZİ HELAK Mİ EDECEKSİN?) DEMEMELERİ İÇİNDİR"". GÖRÜYORSUNUZ Kİ: ÂDEMOĞULLARI, DAHA RUH ÂLEMİNDE İKEN, RAB'LERİNE, KENDİLERİNİ YARATAN, YAŞATAN, OLGUNLUĞA ERİŞTİREN YÜCE VARLIĞI İKRAR ETMİŞLERDİR. HER İNSAN ŞUURU, FITRATİYLE BÖYLE BİR TEAHHÜDÜN ALTIN¬DADIR. İNSAN, BU DUYGU İLE DOĞAR, BU DUYGU İLE YAŞAR VE BU DUYGU İLE ÖLÜR. "