Üç Ay Yatakta

Kalabalıktılar, sesli bir renk kümesine benziyordular. Oturdukları oda kahkaha fırtınası içinde çalkalanıyordu. Yakut ağızlardan kopan bu bora pembe kulakları okşaya okşaya duvarlara çarpıyor ve sonunda ılık, temiz kokulu bir hava olup tavandan yine o ağızlara akıyordu. Nazıme, bu neşeli meclisin en parlak yıldızıydı. Gülen, güldüren, bağıran ve bağırtan bir yıldızı! Öbür kızlar, kadınlar bütün şakraklıklarını sanki ondan alıyorlardı. O söyledikçe berikilerin ağzındaki inciler gülümsüyordu, o güldükçe arkadaşlarının yanakları gülleşiyordu.